|
නුඹට ඕනෑ දේ කරාගෙන,
නුඹ ගියා මට හිනාවී ගෙන…
සිතේ ගිනි කන් දක් ඇවිලගෙන
පිච්චුනා අපි සැවොම එදිනම…..
කිමද පුතුණේ යන්න සිතුනේ ,
නුඹේ සිතිවිලි ඉරා දා ගෙන???
නංගිගේ හිත ලාමකයි හරි ,
ඇයට බැහැ එය දරා ගන්නට.
මල්ලි කිසිවක් නොකිය හිටියත්
ඔහුත් එහෙමයි දුක දරාගෙන…….
තාත්තත් හිටියාට ඉන්නව;
මමත් උත්සහ දරනවා….
හදා ගන්නට හිතක් තිබුණොත්!
මෙලොව ජීවත් වන තුරා අපි
“නුඹ සිටියි හද මඬල ඇතුලේ”
වෙනස් කරනට කිසිවෙකුට බැහැ
නුඹම ආවොත් මිසක් ආයෙත්!!!!
තවම අපි මේ ගිනි ගොඩේ;
කොහෙන් ගොඩ එන්නද සිතේ?
ඇයි පුතේ නොකියම ගියේ???
|
අපේ න ණ ල ළ – බර්ට්‍රම් ජී. ලියනගේ
‘මරාටි’ කියන්නේ මහාරාෂ්ට්‍රයේ
Read more ...
Leave a Reply
Your email address will not be published. Required fields are marked (required)