කෝපි සුවඳට හුස්ම හිරවෙන
වීථි පසුකර යනෙන විට මට
ග්‍රීක දෙවඟන බලා හිනැහෙන
ප්‍රීති ගෝසා ඇසෙයි නිතරම
ලවණ සුවඳක් ගෙනෙන සුළඟක
මිලින පැතුමන් කොතෙක් තිබුණද
පරණ වෙන්නැති හිතේ සිතුවිලි
දුවන ගමනක තබා දිවුවද
මාර ගස් යට කාක් හඬ මැද
පාර අද්දර සිඟිති ඇස් වට
පිපී මියැදෙන සිහින කොපමණ
තියෙද සිරිලක මෙහෙට හුරු නැති
බුදු පසේ බුදු නිර්වාණ පතමින්
අතක් පෑවට සසර පාපෙට
හුදු විනෝදය කිය කියා මුන්
කොතෙක් විපරිත දේ කරනවද
කොහේ හෝ හැප්පිලා විසිවෙන
විටදි පෙරලා එමිය හුන් තැන
අහෝ ලෝකය බෙදුවෙ ඇයි
ඇති එකා නැති එකා විලසට
Leave a Reply
Your email address will not be published. Required fields are marked (required)